جداسازی
جداسازی یکی از شاخه‌های اصلی شیمی تجزیه و مهندسی شیمی است. سه شاخه مهم دیگر در شیمی تجزیه الکتروشیمی، طیف‌سنجی و به تازگی کمومتریکس است. در جداسازی شیمی تجزیه، به روش های گوناگونی بافت و آنالیت را از هم جدا می‌کنند.
محتویات
[نهفتن]
- ۱ روشهای فیزیکی و شیمیایی جداسازی
- ۱.۱ تقطیر (مختص مهندسی شیمی)
- ۱.۲ استخراج (مختص مهندسی شیمی)
- ۱.۳ کروماتوگرافی (مختص شیمی تجزیه)
- ۱.۴ الکتروفروز (مختص شیمی تجزیه)
- ۲ جستارهای وابسته
- ۳ منابع
روشهای فیزیکی و شیمیایی جداسازی
روشهای گوناگونی وجود دارد. تعدادی از آنها عبارتند از:
تقطیر (مختص مهندسی شیمی)
تقطیر نام روشهایی است که بر اساس تفاوت در توزیع ماده بر اساس فشار بخار در فاز بخار و مایع، دو یا چند ماده را از هم جدا می‌کنند. به روشهای مختلفی چون تقطیر ساده، تقطیر در خلا، تقطیر جزء به جزء، تقطیراستخراجی، تقطیر آزئوتروپی و تقیر با بخار آب صورت می‌گیرد.
استخراج (مختص مهندسی شیمی)
استخراج یکی از قدیمیترین روشهای جداسازی می‌باشد. استخراج کافئین از برگ چای نمونه‌ای از استخراج است. در استخراج اساس کار بر توزیع ماده میان دو (و اخیرا سه) فاز است. استخراج مایع - مایع، استخراج با جاذب، ریزاستخراج با فاز جامد و قطره تعدادی ازاین روشهاست.
کروماتوگرافی (مختص شیمی تجزیه)
کروماتوگرافی یکی از قدرتمندترین روشهای کنونی جداسازی است. در این روش یک فاز متحرک و یک فاز ساکن وجود دارد. ماده میان دو فاز توزیع می‌شود و به مرور زمان در بستر کروماتورگرافی یا ستون کروماتوگرافی حرکت می‌کند تا به آشکارساز برسد. تعداد روش های کروماتوگرافی بسیار زیاد است. چند نمونه از آن ها عبارتند از کروماتوگرافی گازی، کروماتوگرافی مایع، کروماتوگرافی کاغذی، کروماتوگرافی طردی.
الکتروفروز (مختص شیمی تجزیه)
الکتروفروز بیشتر برای نمونه‌های بیوشیمی کاربرد دارد و بر اساس اعمال پتانسیل الکتریکی و و تفاوت در سرعت حرکت یونها استوار است.
